حکم قرض به شرط قرض چیست؟
اول از همه باید بگوییم که این وام همینطوری به کسی داده نمیشود. بانکها از متقاضیان پول میگیرند و به تناسب مدت زمانی که پول آنها در حسابشان مانده وام میدهند. در واقع، بانکها از مردم یک پولی را «قرض» میگیرند، از یک تا ۱۸ ماه به صورت متغیر این پول را نزد خود نگه میدارند و تا سقف ۳۰۰ میلیون تومان وام قرضالحسنه میدهند!
با چقدر پول میتوان۳۰۰ میلیون تومان گرفت؟
اما شرایط وام گرفتن چیست؟ چقدر پول باید به بانک قرض دهید تا لطف کرده و به شما دوباره قرض بدهد؟
مطابق این ماشینحساب، اگر ۵۰۰ میلیون تومان را به مدت ۱۸ ماه در یک بانک دولتی سپردهگذاری کنید، بعد از یک سال و نیم بانک به شما ۳۰۰ میلیون وام میدهد! گذشته از اینکه در این یک سال و نیم پولی که شما در بانک گذاشتهاید با تورم موجود چه بلایی سرش میآید و آیا از ارزش آن کاسته میشود یا خیر، این را هم باید بگوییم که ۳۷ میلیون تومان در مجموع اقساط ۶۰ ماهه این وام ۳۰۰ میلیون تومان به عنوان کارمزد از شما دریافت میشود!
اما این برای اقساط ۶ ماهه است و اگر بخواهید با اقساط ۵ ساله وام بگیرید (چیزی که به صورت گلدرشت در آگهیهای بازرگانی این بانکها دیده میشود) بانک به شما کلا ۵۱ میلیون تومان وام میدهد. یا در مثالی دیگر، اگر شما ۳۰۰ میلیون تومان را به مدت ۳ ماه در این بانک برای طرح مهربانی سپردهگذاری کنید، میتوانید در پایان ماه سوم مبلغ ۳۰۰ میلیون تومان با اقساط ۶ ماهه بگیرید. اما برای اقساط ۵ ساله رقم وام به ۴۸ میلیون تومان میرسد!
البته زیاد فرقی نمیکند چقدر سپرده بگذارید. سقف وام یکی است. مثلا ۵ میلیارد تومان را هم در بانک سپردهگذاری کنید درنهایت بعد از یک مدت زمانی، همان ۳۰۰ میلیون تومان وام پرداخت میشود! در واقع سقف وام یکی است و فقط سپرده است که فرق دارد!
این «ساختار یکطرفه» به گونهای برپا شده که قرارداد وام به سود طرف عرضه باشد. درحالی که طرف عرضه که همان بانک باشد، پول بیشتری دریافت کرده و مدت زمان زیادی هم این پول را نزد خود نگه داشته است. با توجه به تورم و کاهش ارزش پول، چه کسی این وسط سود بیشتری میبرد؟
ضامن هم میخواهد
نکته دیگر اینکه این وامها «قابل انتقال» است و احتمالا از این پس باید منتظر خرید و فروش وامهای «مهربانی» هم باشیم و این وسط یک عدهای که وام را گرفتهاند و از پس پرداخت اقساط برنمیآیند، در وبسایتهای آگهی آنلاین دست به انتقال وام بزنند (این البته یک احتمال است و این احتمال هم براساس قانون کلی اقتصاد مطرح میشود که هر جا رانتی باشد، فسادی هم به وجود میآید).
چرا این اتفاق میافتد؟
با روند تورم موجود که مدتهاست در کانال ۴۰درصدی به صورت مزمن باقی مانده و انگار به هسته سختی برخورد کرده، «پول» نیز به یک کالای گران تبدیل میشود. سیاستهای تثبیتی نیز دلیلی شده بر «کمیاب» شدن پول. بانک مرکزی به دنبال کاهش تورم است و البته این وظیفه ذاتی بانک مرکزی است که بر نظام پولی کشور نظارت مستقیم داشته باشد و ارزش پول ملی را نیز حفظ کند. بانک مرکزی در این راه ابزارهایی دارد و یکی از این ابزارها کنترل ترازنامههای بانکها و کاهش رشد نقدینگی از طریق فشار به منابع پایه پولی است.
چنین شیوه تسهیلاتدهی که بیشباهت به قرارداد «ترکمانچای» هم نیست، درحالی است که وام قرضالحسنه تعریف خاص خود را دارد و معمولا به صورت «خُرد» و در ارقام کوچک توسط ساختاری اداره میشد که پیش از انقلاب در نهادهای مذهبی ایران ریشه دوانده بود. اگر قرار به وام قرضالحسنه باشد، چه نیازی است به چنین تبلیغاتی که با واقعیت نیز همخوانی ندارد؟ اگر قرار است منابع مردم گرفته شود و در ازای آن در شرایط تورمی، سودی پرداخت شود که حتی از میزان تورم کمتر است، چرا مسوولان دولتی این موضوع را به شکلی دیگر به نام خود سند میزنند؟
۲۳۳۰۲
منبع خبر : خبر آنلاین