به گزارش پایگاه خبری سرمایه ایرانی، عزاداری محرم با فرهنگ و آداب شهرهای مختلف درهم‌آمیخته شده و هر یک از مناطق کشورمان هم سبک و سیاق خود را در عزاداری و برپایی مراسم سوگواری دارند.
از سوی دیگر در بسیاری از سنت‌های عزاداری شهرهای مختلف، شباهت‌های فراوانی وجود دارد و برپایی دسته‌های عزاداری، تعزیه، گرداندن علم، چاووشی‌خوانی و نخل و تهیه غذای نذری ازجمله مراسمی است که در شهرهای کشور برپا می‌شود. گاهی این سنت‌ها به‌اندازه‌ای جالب توجه‌اند که مردم را نه‌تنها از سراسر کشور بلکه از کشورهای دیگر به تماشا دعوت می‌کنند.
سرمایه ایرانی در سلسله مطالبی تا پایان دهه اول محرم در گفت‌وگو با صاحب‌نظران حوزه آئینی کشور به بررسی آئین‌های ماه محرم و صفر می‌پردازد.
منصور قربانی، رئیس مرکز تخصصی هنرهای ملی و آئینی شهرداری اصفهان در گفت‌وگو با سرمایه ایرانی پیرامون آئین چاووشی خوانی اظهار می‌کند: آئین چاوشی‌خوانی از آئین‌های قدیمی ایران است که به نوعی آئین و هنر سمعی و بصری به حساب می‌آید و اصفهان یکی از خاستگاه‌های اصلی آن است.
وی ادامه می‌دهد: این آئین به‌نوعی وظیفه اطلاع‌رسانی در زمان‌های مختلف را دارد و علاوه بر فرارسیدن مناسبت‌های مذهبی، برای دیگر موارد مانند فر رسیدن عید نوروز و یا برگشتن یک مسافر از سفر هم استفاده می‌شده.
رئیس مرکز تخصصی هنرهای ملی و آئینی شهرداری اصفهان پیرامون نحوه برگزاری این آئین تصریح می‌کند: این هنر جزو معدود آیین‌هایی است که هم در مراسم شادی و هم سوگواری استفاده می‌شده اما اشعار آن با توجه به موضوع تغییر پیدا می‌کرده اما قالب آن به این صورت بوده که چاووشی‌خوان اصلی دو یا چهار بیت شعر می‌خوانده و در ادامه آن چند نفر از معتمدان و بزرگان محل می‌خواندند: «خدا گفته بر همه آیات که بر حبیب خدا ختم انبیا صلوات» و جمعیت حاضر صلوات می‌فرستادند.
قربانی در خصوص نقش برگزاری چاووشی خوانی در محرم بیان می‌کند: آئین چاووش‌خوانی از آئین‌های مورد استفاده سه تا پنج روز قبل محرم بوده که گاهی افرادی با لباس‌های مخصوص با چاوشی‌خوان همراهی می‌کردند و گاهی او به‌صورت تنها این کار را انجام می‌داده و اشعاری مانند: «بر مشامم می‌رسد هر لحظه بوی کربلا» را می‌خواندند.
وی با بیان اینکه در این روزها شاهدیم که اشعار جدید و به‌روز برای چاوشی‌خوانی استفاده می‌شود، می‌گوید: موسیقی چاووشی‌ها در دستگاه موسیقیایی چهارگاه است واز طرفی در ردیف‌شناسی موسیقی سنتی ایران در دستگاه چهارباغ گوشه‌ای به‌نام چاوشی داریم که حالت جار زدن دارد.
رئیس مرکز تخصصی هنرهای ملی و آئینی اصفهان در پایان یادآوری می‌کند: مرکز تخصصی هنرهای ملی و آئینی آثاری را با استناد به آئین‌های قدیمی اما با همراهی مداحان امروزی تهیه کرده که یکی از آثار «سلام کربلا» است که با چاوشی‌خوانی آغاز می‌شود و در ادامه امیر برومند به مداحی می‌پردازد و شاعر آن نیز اصفهانی است.
منبع خبر : ایمنا