پیکر مطهر شهیدان باقری و محرابی در آغوش وطن جای گرفت

به گزارش پایگاه خبری سرمایه ایرانیاز تهران، اینجا سرزمینی است که هر وجب خاکش، خاطره‌ای از ایثار است، امروز مردم گرد هم آمده‌اند، نه برای وداع بلکه برای پیمان؛ پیمان با مردانی که در مسیر روشن حقیقت، جان خود را نثار کردند تا چراغ وطن خاموش نشود.

شهدا آمده‌اند، آرام و بی‌صدا بر دوش مردم، در میان اشک و افتخار آمده‌اند تا ما بار دیگر یادمان بیفتد امنیتی که امروز داریم، مدیون قدم‌های بی‌ادعای آن‌هاست؛ صدای صلوات در هوا می‌پیچد، پرچم‌ها در اهتزاز هستند و مادران چشم به راه، چهره‌ای آرام اما پرافتخار دارند.

زمین آرام آرام آغوش می‌گشاید تا پاره‌ای از آسمان را در دل خود جای دهد. صدای گریه‌ها از دلتنگی است، دلتنگی برای قهرمانی که رفت تا ما بمانیم. پیکر پاک شهدا آرام آرام به سوی خانه ابدی‌اش می‌رود و مردم با چشمانی اشک‌بار اما دل‌هایی استوار، قدم به قدم بدرقه‌اش می‌کنند.

در یکی از تلخ‌ترین اما غرورآفرین‌ترین روزهای تقویم ایران، پایتخت و دیگر شهرهای کشور شاهد وداعی سراسری با ۶۰ شهید حمله تجاوزکارانه رژیم صهیونیستی بود؛ صدها هزار نفر با چشمانی اشک‌بار و دل‌هایی سرشار از غیرت، در تشییع شهدای «اقتدار» حاضر شدند؛ کاروان پیکرهای مطهر در میان فریادهای «مرگ بر اسرائیل» و «این گل پرپر از کجا آمده؟ از سفر کربلا آمده» تا میدان آزادی بدرقه شد.

پدران و مادران شهدا، فرزندان یتیم‌شده، همسران داغدار و همراهان شهیدان در صفوف اول این بدرقه باشکوه قرار داشتند، این شهدا تنها کشته‌شدگان یک حمله نبودند، آن‌ها حاملان پرچم استقلال، امنیت و پیشرفت ملت ایران بودند، فرماندهانی که سال‌ها در میدان‌های سخت امنیتی و نظامی، از مرزهای جغرافیایی و هویتی ایران دفاع کردند.

میزبانی بهشت زهرا از ۲ فرمانده شهید

در این میان قطعه ۲۴ گلزار شهدای بهشت‌زهرا، آرامگاه ابدی اسطوره‌های مقاومت و ایثار شهید سپهبد محمد باقری، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح به همراه همسر و دختر شهیدشان و سرلشکر غلامرضا محرابی معاون اطلاعات ستاد کل نیروهای مسلح با دستانی عاشقانه و قلب‌هایی پر از احترام آماده‌سازی شد تا میزبان خاطره‌ای جاودان از جانفشانی این قهرمانان باشد.

ملت با این بدرقه میلیونی نشان داد که حافظان این میراث خواهند بود، این مراسم تنها تشییع نبود، بیعتی دوباره بود با همه آن‌هایی که رفتند تا بمانیم، بیعتی با پرچم اقتدار که هر قطره خون ریخته‌شده، آن را برافراشته‌تر می‌کند.

دشمن می‌خواست با ترور، چرخ پیشرفت ایران را متوقف کند، اما این خون‌ها نه‌تنها چرخ‌ها را متوقف نکرد، بلکه آن‌ها را به حرکت درآورد؛ پرشتاب‌تر، هوشمندانه‌تر و مصمم‌تر؛ این تدفین‌ها نه پایان، بلکه آغاز راهی روشن است.

خاک در سکوت فرو می‌ریزد و با هر مشت عهدی تازه بسته می‌شود؛ عهدی برای پاسداری، برای ادامه دادن، برای زنده نگه داشتن آرمان شهید.