به گزارش پایگاه خبری سرمایه ایرانی، چهارباغ عباسی در طی روزهای اخیر حال و هوای خاص به خود گرفته است، کافی است عصرها وقتی هوا رو به خنکی می‌رود در مسیر آن قدم بزنی تا متوجه شوی هنر با این گذر فرهنگی و تاریخی گره‌خورده است و می‌توانی برای ساعاتی شیوه ساخت و تولید صنایع‌دستی مطرح شهر اصفهان را مشاهده و در محضر اساتید آن با این هنرها آشنا شوی، معاونت فرهنگی و هنری سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان به مناسبت هفته صنایع‌دستی از شنبه بیستم خردادماه اقدام به برگزاری رویدادی با عنوان «چهارباغ هنر» کرده است. در این رویداد هرروز یک‌رشته از صنایع‌دستی همچون قلمکاری، قلم‌زنی، دوخت چرم، میناکاری و سایر رشته دیگر در قالب ایستگاه‌های که هنرمند آن رشته در آن فعالیت می‌کند، اختصاص‌یافته است و شهروندان با گذر از محور چهارباغ با این صنایع‌دستی و شیوه‌های تولید آن آشنا می‌شوند و اگر دارای فرزند باشند و البته عجله نداشته باشند، اجازه می‌دهند کودکان خود در ایستگاه کودک آموزش صنایع‌دستی همچون قلمکار، کاشی هفت‌رنگ، سفال ببینند اما پرسشی که مطرح می‌شود نوجوان به چه میزان علاقه به آموزش صنایع‌دستی دارند و این رویدادها به چه میزان می‌توانند باعث افزایش علاقه‌مندی آنان به حوزه صنایع‌دستی شوند.
کنکور مانع اصلی علاقه نوجوانان به فراگیری صنایع‌دستی
مریم یکی از نوجوانان اصفهانی است که با دقت کامل در حال تماشای رنگ‌آمیزی ظروف مینا در محور چهارباغ است، از او درباره علاقه‌اش به صنایع‌دستی و فراگیری آن می‌پرسم، در حالی که لبخند تلخ می‌زند، پاسخ می‌دهد: مگر می‌شود کسی عاشق این‌همه ظرافت و زیبایی نباشد، من عاشق فراگیری میناکاری هستم اما واقعیتش را بخواهید با توجه به اینکه در رشته علوم تجربی درس می‌خوانم و خود را برای کنکور آماده می‌کنم، فرصت فراگیری صنایع‌دستی را ندارم.
وی می‌افزاید: اگر غول کنکور نبود بسیاری از هم سن و سال‌های من صنایع‌دستی را یاد می‌گرفتند اما افسوس که مجبور هستیم برای قبولی کنکور و کسب رتبه برتر سال‌ها به سیار علاقه مندی‌مان پشت کنیم. ای‌کاش همچون درس پرورشی، ورزش، در مدارس ساعاتی هم برای آموزش صنایع‌دستی اختصاص می‌دادند که افرادی همچون من بتوانیم آن را فرابگیریم.
آموزش صنایع‌دستی در عصر حاضر اهمیت ندارد
محمد نوجوان دیگر است که نظر متفاوت با نسیم دارد وی به سرمایه ایرانی می‌گوید: در دوره‌ای که هوش مصنوعی حرف اول را می‌زند و اقدام به کارهایی می‌کند که تصور آن برای خیلی از ماها قابل‌درک نیست آموزش صنایع‌دستی وقت تلف کردن است زیرا در آینده خود هوش مصنوعی این کارها را دقیق‌تر و زیباتر انجام می‌دهد و دیگر نیاز نیست به این اندازی سختی تحمل کرد تا این هنرها را فراگیریم.
وی ادامه می‌دهد: به نظر من به‌جای آموزش صنایع‌دستی باید اطلاعات و سواد آیتی خود را بالا ببریم تا در دوره ارتباط جا نمانیم، زیرا آیتی و ارتباطات نیاز اساسی عصر حاضر هستند و اگر امروز این دانش را خوب فرانگیری، بی‌سواد محسوب می‌شوی پس آموزش حرفه‌ای که مربوط به حداقل صدسال پیش است در عصر امروز اولویت نیست.
تأثیر اقدامات شهرداری در علاقه‌مند شدن نوجوانان به حوزه صنایع‌دستی
سارا نوجوان دیگری است که مادام از ایستگاه‌های صنایع‌دستی چهارباغ هنر در حال عکس گرفتن است، جلو می‌روم و از او دلیل عکس گرفتنش را می‌پرسم، در حالی که لنز دوربین خود را تنظیم می‌کند، پاسخ می‌دهد: صنایع‌دستی یعنی هویت، یعنی شناسنامه آن شهر و مردمش، چگونه می‌توان نسبت به این موضوعات بی‌تفاوت بود؟
از او می‌پرسم علاقه داری صنایع‌دستی را فراگیری، کمی مکث می‌کند و در ادامه پاسخ می‌دهد: من یک شانسی که در اواخر دوران کودکی داشتم با مدرسه بهارانه صنایع‌دستی موزه هنر معاصر اصفهان آشنا و شرکت کردم و همین امر باعث شد که علاوه بر آشنایی با صنایع‌دستی نسبت به اهمیت آن پی ببرم، یاد دارم مربی چه باحوصله به ما کودکان و نوجوانان مباحث ابتدایی قلم‌زنی را به شیوه عملی یاد داد و من از شهرداری اصفهان بابت برگزاری مدرسه بهاری صنایع‌دستی و چهارباغ هنر تشکر می‌کنم هر دو اقدام باعث شد که کودکان و نوجوانان با این رشته‌های هنری آشنا و به آموختن حرفه‌ای آن علاقه‌مند شوند.
تأثیر گروه هم سن و سالان در بی‌علاقگی به حوزه صنایع‌دستی
محسن نوجوان دیگری است که از دور به ایستگاهای صنایع‌دستی نگاه می‌کند، از او می‌پرسم اگر علاقه‌مندی چرا جلو نمی‌روی که بهتر شیوه تولید صنایع‌دستی را فرابگیری، او با اشاره چشم به دوستان خود که روی صندلی‌های چهارباغ اشاره می‌کند و در ادامه آهسته می‌گوید: اگر جلو روم دوستانم مرا مسخره می‌کنند، و به من برچسب فسیل بودن می‌زنند، دوستانم علاقه‌ای به صنایع‌دستی ندارند حتی باور به زیبایی و خاص بودن صنایع‌دستی ندارند و بیشتر به وسایل تزئینی امروزی علاقه‌مند هستند.
وی ادامه می‌دهد: واقعیت من هم این وسایل تزئینی امروزی را بیشتر از صنایع‌دستی کشورم دوست دارم اما این دلیل نمی‌شود که به شیوه تولید صنایع‌دستی بی‌علاقه باشم. به نظر من یکی از دلایلی که افرادی همچون من علاقه به صنایع‌دستی و فراگیری آن ندارد بدین خاطر است که صنایع‌دستی تولیدشده باسلیقه ما نوجوان متفاوت است.
بی‌توجهی به ذائقه سازی نوجوانان در حوزه صنایع‌دستی
سید محمدصادق سجادزاده، معاون فرهنگی و هنری سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان به سرمایه ایرانی می‌گوید: ما دچار یک انقطاع فرهنگی و هنری در ذائقه سازی برای کودک و نوجوان هستیم، به این معنا که بخشی از نسل آینده که میراث‌دار این فرهنگ و هنر هستند، به‌طور اساسی درکی از این فرهنگ، هنر، میراث و سابقه ندارند که دلیل عمده آن به رسانه‌هایی که پیرامون کودک و نوجوان فعالیت می‌کنند، برمی‌گردد. کودکان و نوجوانان عصر امروز درکی از هنر مینا و تنوع رنگ آن، هنر قلمکاری، خاتم‌کاری و معماری ندارند و به نظرم این فقدان شناخت و این انقطاع جدی ذائقه فرهنگی و هنری در آینده ما را دچار مشکل می‌کند. جای سیستم آموزشی و رسانه‌ها در حوزه صنایع‌دستی خالی است و به هر ترتیب می‌تواند مسئله جدی ما را در آینده ذائقه هنری متفاوت کند.
وی می‌افزاید: بسیاری از دستگاه‌ها و نهادهای متولی نقش اساسی در توسعه و تقویت صنایع‌دستی دارند و نیازمند است که حضور پررنگی داشته باشند به‌عنوان‌مثال نقش حوزه رسانه در ذائقه سازی هنری مردم نمی‌توان کتمان کرد، چند درصد از نوجوانان و جوانان ما علقه فرهنگی، هنری و مهم‌تر از همه ذائقه هنری و اجتماعی پیداکرده‌اند؟ این حلقه مفقوده در حوزه فرهنگ و هنر به‌ویژه صنایع‌دستی است.
معاون فرهنگی و هنری سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان تصریح می‌کند: بدون شک آینده هنری اصفهان، آینده کودکان و نوجوانان در عرصه هنر با ورود به حوزه صنایع‌دستی می‌تواند شکل متفاوتی را رقم بزند. لذا به‌طورقطع تلاش‌های معاون فرهنگی و هنری سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان بر این است که بتوانیم ظرفیت‌های هنری و آموزشی را برای پیشرفت صنایع‌دستی به‌عنوان یک راهبرد بلندمدت دنبال کنیم.
منبع خبر : ایمنا
