به گزارش پایگاه خبری سرمایه ایرانی، اصفهان را بی‌دلیل «نصف جهان» نمی‌نامند. این شهر تاریخی، گنجینه‌ای از آثار دوران مختلف ایران را در دل خود پنهان کرده است؛ به طوری که بازدید کامل از این شهر، در طی روزها و هفته‌ها و یا یکی دو مرتبه سفر نمی‌گنجد و به اندازه گشتن نیمی از جهان زمان‌بر است. مساجد، مناره‌ها، خانه‌های تاریخی، کنیسه‌ها و بناهای متعددی که هرکدام دنیایی از تاریخ و هنر این مرز و بوم را با خود دارد، در این شهر جای گرفته‌اند؛ اما این تعدد آثار تاریخی، به مانند تیغی دولبه عمل کرده و باعث شده است بسیاری از آنان مغفول بمانند.
امروز بسیاری از گردشگران، تنها آثار تاریخی مربوط به دوران صفویه را که اصفهان پایتخت ایران بود و طبیعتاً مورد توجه ویژه سلاطین قرار داشت می‌شناسند و بازدید می‌کنند. اما این آثار تنها حدود ۴۰۰ سال قدمت دارند. در حالی که در همین حوالی، آثاری با قدمت بیش از ۱۲۰۰ سال نیز وجود دارد که مورد توجه گردشگران نیست.
مهدی گلی‌پور، معلم تاریخ دبیرستان و پژوهشگر حوزه تاریخ و معرفی آثار کمتر شناخته شده اصفهان در گفت‌وگو با خبرنگار سرمایه ایرانی می‌گوید: بخش خصوصی، میراث فرهنگی، دانشگاه هنر، بانک‌ها و شورای خلیفه‌گری ارامنه، هرکدام متولی بخشی از آثار تاریخی اصفهان هستند و اجازه بازدید نمی‌دهند.
وی می‌افزاید: در سال‌های اخیر، در خصوص بناهای کمتر شناخته شده اصفهان مانند مناره‌ها، گنبدها و مکان‌هایی که دسترسی عموم مردم به آن‌ها سخت‌تر است با دریافت مجوز از اوقاف، ارشاد، خلیفه‌گری ارامنه، انجمن کلیمیان اصفهان و حوزه علمیه تصویربرداری کردم تا این مناطق باارزش اما کمتر شناخته شده اصفهان را معرفی کنم.
این پژوهشگر آثار تاریخی اصفهان بیان می‌کند: گردشگران و مسافران، تنها میدان نقش جهان را به عنوان شاخص گردشگری اصفهان می‌شناسند در صورتی که آرامستان تخت فولاد، گنجینه‌ای از آثار تاریخی اصفهان و دومین قبرستان جهان تشیع است که قدمت آن به دوران آل‌بویه برمی‌گردد اما کمتر به آن پرداخته شده است.
گلی‌پور با بیان اینکه منارجنبان نیز از جمله آثاری است که کمتر مورد استقبال قرار می‌گیرد، ابراز می‌دارد: از همه این آثار مهم‌تر، مسجد جامع عتیق است که از آن به عنوان موزه معماری ایرانی در دوران اسلام یاد می‌کنند. این مسجد در دوران خلافت عباسیان در سال ۱۵۶ هجری قمری ساخته شد و بیش از ۱۲۰۰ سال قدمت دارد و هر سلسه در جهت توسعه، بسط و تزئین آن تلاش کرده است اما اکنون کمتر مورد توجه است.
این پژوهشگر آثار تاریخی اصفهان می‌گوید: امام‌زاده‌هایی مثل امامزاده شاه زید (ع)، امامزاده شاه میر حمزه (ع) و امامزاده اسماعیل (ع) که در خیابان هاتف قرار دارد و از نظر معماری چیزی کم از چهل ستون ندارد و خانه‌های تاریخی زیادی که در اصفهان وجود دارد مانند خانه مصورالملکی، خانه شهید اول، خانه زرگر باشی نیز بناهای باارزشی است که کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد.
وی می‌افزاید: مسجد جامع دشتی متعلق به دوران ایلخانیان، مقبره استراخاتون، ۱۳ کلیسای ارامنه که فقط دو کلیسا اجازه بازدید دارد و کنیسه‌های سیزده‌گانه اصفهان نیز جزو گنجینه آثار تاریخی مغفول مانده اصفهان است به طوری که کنیسه گلبهار حتی از مسجد عتیق هم قدیمی‌تر است.
گلی‌پور با بیان اینکه از گردشگری و توریسم به عنوان صادرات نامرئی یاد می‌شود تصریح می‌کند: نهادهای متولی مانند آموزش و پرورش، میراث فرهنگی و اوقاف و امور خیریه برای معرفی این آثار همکاری مناسبی ندارند. برای مثال من برای عکاسی و تصویربرداری از برخی از این مکان‌های یاد شده می‌روم اما اجازه انتشار تصاویر را به من نمی‌دهند زیرا ممکن است افراد دیگری نیز متقاضی رفتن به این اماکن شوند. البته با توجه به اینکه این اماکن ایمنی لازم را برای بازدیدکنندگان ندارند، این سخت گیری‌ها درست است اما باید به هر نحو ممکن این آثار معرفی شوند.
وی می‌افزاید: یکی از مکان‌های کمتر دیده شده اصفهان مدارس علمیه است، برای مثال، مدرسه علمیه بابا قاسم مربوط به عصر ایلخانان و مغول از شاخص‌ترین مدارس علیه اصفهان است اما حتی به من نیز مجوز ورود و عکاسی نمی‌دهند. اگر مسئولان در این راه با دلسوزان و متخصصان همکاری کنند، این گنجینه ارزشمند معرفی و ثبت می‌شود.
این پژوهشگر آثار تاریخی اصفهان بیان می‌کند: رسانه‌ها نیز می‌توانند نقش مهمی در معرفی آثار باارزش اصفهان داشته باشند و با ایجاد هماهنگی، مانع از بروز سوءتفاهم شوند تا در نهایت همانطور که گذشتگان این بناها را برای ما حفظ کردند، ما نیز برای آیندگان نگه داریم.
گلی‌پور ابراز می‌دارد: ساخت میدان امام علی (ع) باعث شد دید مسجد جامع عتیق که بسیار مهم و باارزش است، کور شود.
وی می‌افزاید: همه مسافران و گردشگران میدان نقش جهان را می‌شناسند اما کمتر کسی به کاخ هشت بهشت که فاصله کمی با نقش جهان دارد می‌رود. تالار اشرف نیز اداره تشریفات استانداری است و به راحتی اجازه ورود به عموم را نمی‌دهند اما می‌شود زمان‌هایی که مقام مهمی به اصفهان نمی‌آید و این تالار استفاده نمی‌شود، بازدید برای مردم در یک روز و ساعت مشخص آزاد باشد.
منبع خبر : ایمنا
