به گزارش پایگاه خبری سرمایه ایرانی، ۶۰ معدن از سال‌ها پیش به جان کرکس افتاده ند، از این شمار حدود ۳۹ معدن در منطقه حفاظت شده قرار دارند که سازمان صنعت، معدن و تجارت در سال ۱۳۸۶ به شرط ادامه کار این تعداد معادن، در قراردادی با سازمان حفاظت محیط زیست با ارتقای این منطقه شکار ممنوع به منطقه حفاظت شده موافقت کرد.
اما به روایت فعالان و کارشناسان محیط زیست اتفاقی که حالا در حال رخ دادن است اینکه، کرکس این منبع حیات بخش و یکی از مهمترین و بزرگترین منابع آب شیرین اصفهان ذره ذره در حال نابودی است. گفته می شود کرکس سالانه ۲ میلیارد مترمکعب آب شیرین تولید می‌کند و این ارتفاعات در جنوب غرب شهرستان نطنز و در جوار منطقه کویری موجب تعدیل آب و هوا و ایجاد چشمه ها و روان آب های پایداری شده که حالا به گفته فعالان محیط زیست منطقه، آب این چشمه ها و جوی ها به شدت تحت تاثیر فعالیت این معادن کاهش یافته، زیست بوم منطقه به شدت متاثر از گرد و غبار این معادن شده و منظر روستاها و این کوهستان یگانه در منطقه مرکزی استان اصفهان تخریب و از چهره طبیعی خارج شده است.
چنان که گفته شد حدود ۳۹ معدن فعال در منطقه حفاظت شده کرکس وجود دارد، منطقه ای که حدود ۱۱۴ هزار و ۵۰۰ هکتار از مساحت حدود ۳۰۰ هزار هکتاری این کوهستان را تشکیل می‌دهد. این معادن شامل ۱۶ معدن در اوره، چهار معدن در کمجان و ۱۹ معدن در طرق رود است. معادنی که پیش از ارتقای بخشی از کوهستان کرکس به منطقه حفاظت شده در آن وجود داشته اند اما آنچه تامل برانگیز می نماید فعالیت بی رویه آن ها با حجم برداشت هایی است که علاوه بر کاستن از حجم این میراث طبیعی گرانبها، تهدیدی است بالقوه برای یک منطقه حفاظت شده که عهده دار آن سازمان حفاظت محیط زیست است.
از این رو با سعید ستایش، رییس اداره حفاظت و مدیریت زیستگاه‌ها و امور مناطق اداره کل حفاظت محیط زیست استان اصفهان گفت وگو کرده ایم.
نظارت و پیگیری‌های سازمان شما در منطقه حفاظت شده کرکس آیا توانسته تا این لحظه نتیجه ای برای حفاظت بیشتر منطقه در برابر فعالیت های مضرِ معدن داران داشته باشد؟
در مجموع مدت زمانی که برای نظارت و پاسخگویی به شکایات و رای گرفتن در شورای عالی معادن بابت ۶۰ معدن نطنز وقت گذاشته ایم، معادل مدت زمانی است که برای ۹۵۰ معدن دیگر استان گذاشته ایم.
اداره کل محیط زیست استان اصفهان برای نظارت برای معادن نطنز از تمامی ظرفیت‌های قانونی خودش استفاده کرده است. حفاظت محیط زیست استان در این قضیه پیش قدم بوده و حتی معطل سازمان مرکزی حفاظت محیط زیست هم نبوده ایم. خودمان مساله شناسی و آسیب شناسی کرده ایم و پیشنهاد هم به مجلس داده ایم که برخی مواد قانون باید اصلاح شود. از هشت سال پیش، پیگیر این ماجرا بوده ایم اما به روز شده این پیشنهاد در سال ۱۴۰۰ به خانم رفیعی، نماینده فراکسیون محیط زیست مجلس داده شده است و گفته ایم این اصلاحات باید در قانون انجام شود. اگر قانون اصلاح شود و اختیارات حفاظت محیط زیست را بیشتر کنند، برخورد ما هم می تواند قوی تر باشد.
نتیجه چه شده است، آیا توانسته اید در مجلس نظرها را با پیشنهادات خود همراه کنید؟
تا این لحظه در پاسخ به این پیشنهاد، اتفاقی نیفتاده است و حتی بهره برداران معادن دنبال این بوده اند که همین اختیارات حفاظت محیط زیست استان را هم کم کنند. بلاخره باید دید در این معادله، نتیجه به نفع محیط زیست می چربد یا معادن.
کنترل و اعمال قوانین محیط زیست برای معادن منطقه کرکس در زمان حاضر به نظر چندان رضایت بخش نیست؛ در این رابطه پاسخ شما چیست؟
۶۰ معدن در منطقه حفاظت شده کرکس و اطراف آن وجود دارد. قرار بر این بود که در زمان تمدید پروانه معادن، حداکثر ضوابط زیست محیطی برای این معادن اعمال شود که همین اتفاق هم در حال رخ دادن است.
تمدید پروانه ها برای معادن منطقه کرکس ۲ ساله انجام می شود؛ پیشتر معادنی وجود داشته که پروانه آنها ۲۰ ساله و ۱۷ ساله تمدید شده بودند و به همین سبب دست و بال حفاظت محیط زیست برای نظارت بسته بود اما حالا تمدید پروانه ها دو ساله هستند و باید هر دو سال الزاماتِ مطابق با موارد نظارتی را رعایت کنند.
نکته اینکه، موارد مشخصی مصوب است و معادن باید به لحاظ زیست محیطی آنها را رعایت کنند، اما شاید این موارد تامین کننده نظرات و انتقادات برخی فعالان محیط زیست نباشد چرا که کلا آن ها معتقد هستند معادن در کرکس نباید کار کنند؛ چنین چیزی اما در قانون پیش بینی نشده است.
یکسری الزامات در ضوابط زیست محیطی فعالیت های معدنی، مصوب هیات وزیران در سال ۸۴ در نظر گرفته شده که معادن هم با در نظر گرفتن این شرایط و الزامات می توانند کارشان را ادامه بدهند و اگر هم رعایت نکنند نمی توانند به کارشان ادامه بدهند.
از جمله این ضوابط رعایت فاصله تا مناطق مسکونی و حساس است اما آنچه فعالان محیط زیست و ساکنان روستاهای اطراف کرکس به ایرنا گفته اند، گرد و غبار ناشی از فعالیت این معادن، مناطق آن ها را تحت تاثیر قرار داده است؛ در این رابطه چه اقدامی کرده اید؟
بله، در این ضوابط به عنوان مثال رعایت فاصله از سکونت گاه‌ها یا مراکز حساس مثل باغ‌ها باید ۵۰۰ متر باشد اما گاهی اوقات اهالی منطقه می گویند این فاصله کم است و باید بیشتر باشد. در جواب باید گفت چنین چیزی در قانون پیش بینی نشده است. ما مطابق با آنچه که در قانون پیش بینی شده است، می توانیم الزاماتی را برای معادن اجبار کنیم و اگر رعایت نکنند پروانه شان را تمدید نمی کنیم.
قوانین کشوری را نمی توان به راحتی تغییر داد مگر اینکه در شورای عالی معادن به صورت موردی درخواست اصلاح قوانین داده شود به عنوان مثال برای منطقه کرکس پیشنهاد بدهیم که فاصله تا مناطق مسکونی و حساس هزار متر باشد.
ضوابط زیست محیطیِ فعالیت معدنی درست است که فاصله ۵۰۰ متر را تعیین کرده اما چون در نطنز شرایط خاص است، می توان افزایش این فاصله را پیشنهاد داد.
اما تغییر این قوانین در شورای عالی معادن باز هم بسیار پیچیده است؛ به عنوان مثال شورای عالی معادن یک رای صادر کرد که بر اساس آن دو یا سه معدن از ۶۰ معدن کرکس به علت اینکه فواصلشان با مناطق حساس کم است و امکان جابه جایی هم ندارند، به طور کلی تعطیل بشوند. حفاظت محیط زیست اصفهان برای مصوب شدن این تصمیم در شورای عالی معادن انرژی گذاشت اما بهره برداران معادن با پیگیری ۲ ساله، این رای را با رای دیوان عدالت اداری شکستند.
چرا نظر شورای عالی معادن که رییس سازمان محیط زیست، رییس سازمان جنگل ها و مراتع، معاون معدنی وزارت صنعت معدن تجارت، یکی از نمایندگان مجلس، یک نفر از قوه قضاییه، نماینده وزیر کشور، سازمان نظام مهندسی، اتاق بازرگانی اعضای آن هستند و به سختی هم منجر به صدور رای شده است، به راحتی با رای دیوان عدالت اداری شکسته شد؟
گاهی اوقات مصوبات شورای عالی معادن به نفع محیط زیست بوده است اما همان مصوبات با شکایت بهره برداران در دیوان عدالت اداری به دلیل مغایرت با حقوق بهره بردار معادن باطل شده است. شورای عالی معادن دارای اعضای تاثیرگذاری در حوزه تصمیم گیری شان هستند اما می‌بینید که دیوان عدالت ادارای می‌تواند با تکیه به قوانین قبلی همین مصوبات را بشکند. در واقع معادن هم دست بسته نیستند؛ آن ها هم برای خود سندیکا و اتحادیه دارند و قوانین معدن هم قوانین محکمی هستند.
از چه سالی پیگیر تغییر این قانون در رابطه با برخی معادنِ نطنز در شورای عالی معادن بودید؟
باید گفت در شورای عالی معادن هم به این راحتی نیست که پیشنهاد تغییری را بپذیرند و مصوب کنند. از سال ۹۳ – ۹۴ پیگیر تغییر فاصله این معادن بودیم. چنین نبوده که هیچ اقدامی در این رابطه صورت نگرفته باشد؛ اما بعضی اوقات یکسری اقدامات مطابق با قوانینی که وجود دارد جوابگو نیست. به لحاظ وقت و انرژی چند سال طول کشید تا توانستیم این موارد را در شورای عالی معادن مصوب کنیم اما نتیجه چنین شد که دیوان عدالت اداری رای را شکست.
چرا در یک منطقه حفاظت شده، سازمان حفاظت محیط زیست تا این لحظه نتوانسته پاسخ قابل قبولی به انتقادات فعالان محیط زیست نسبت به فعالیت معادن داشته باشد؟
تعداد زیادی معادن در نطنز وجود دارند؛ این منطقه در یک حوضه آبخیز کوچک است و هرچقدر استاندارد برای معادن تعریف بکینم باز هم آسیب خودش را می زند. ماهیت این فعالیت آسیب زا ست؛ اما در این زمینه حضور نهادهای دیگر که می‌توانند بر کاهش اثرات معادن بر وجه هایی چون منابع آبی یا آثار میراث فرهنگی موثر واقع شوند، کمرنگ است. من حضور میراث فرهنگی و شرکت آب منطقه ای را کمرنگ می‌بینم؛ بخشی از اعتراضات فعالان محیط زیست به بحث تاثیرات بر منابع آبی برمی گردد که باید حضور آب منطقه ای در این مساله جدی تر باشد.
در حال حاضر چه تعداد معادن در کرکس فعال هستند؟ تغییر یا تعدیلی وجود نداشته؟
به نسبت سال گذشته ۲ معدن از معادن منطقه نطنز سلب صلاحیت شده اند. بهره بردار یکی از معادن فوت و دیگری هم معدن را رها کرده اما ممکن است همین فردا این معادن به مزایده بروند و افراد دیگری برنده بشوند. ممکن هم هست که این معادن تا پنج سال دیگر هم فعال نشوند اما تعداد معادن در منطقه حفاظت شده کرکس در حال تغییر و تبدیل هستند.
چرا مقامات مربوطه در استان اصفهان به این فکر نکرده اند که با معادنی که شعارشان شاید اشتغالزایی باشد، چوب تاراج بر یک منبع مهم محیط زیستی می زنند؟ چرا هشدار کارشناسان و فعالان محیط زیست جدی گرفته نمی شود؟
ماهیت کارِ این معادن مخرب است و با قوانین فعلی کار دیگری نمی‌توان کرد. قانون معادن هم قانون محکمی است؛ همان طور که حفاظت محیط زیست برای مناطق حفاظت شده مقررات اعمال می‌کند، قانون معادن هم از بهره بردار حمایت می‌کنند.
قرارداد ننگینی در ارتقا کرکس به منطقه حفاظت شده در سال ۱۳۸۶ بین حفاظت محیط زیست و سازمان صنعت و معدن تصویب شد که در آن قید شده است معادن می‌توانند تا آخر عمر به کار خودشان در این منطقه ادامه بدهند. این اما تنها مختص استان اصفهان نیست. در زمان حاضر از ۳۰۹ منطقه حفاظت شده در کشور، تمامی آن ها در زمان ارتقا، حفاظت محیط زیست با صنعت و معدن تفاهم نامه تنظیم کرده است و همه هم، همین شرایط را گذاشته اند.
غیر از پارک های ملی که معدن در آنها ممنوع است، در مابقی مناطق همین روال وجود دارد. این نیست که تنها اصفهان چنین قرارداد ننگینی را امضا کرده باشد، بلکه بقیه قراردادها برای ارتقا به مناطق حفاظت شده در کل کشور به همین شکل بوده است.
از طرف دیگر اما نباید این موضوع را دور از نظر داشت که اگر ما همین منطقه را در سال ۸۶ ارتقا نداده بودیم، حالا معادن بیشتری در این منطقه اضافه شده بودند؛ عاقبت این ارتقا توانست افزایش معادن را محدود کند و تنها همین معادنی که وجود دارند به فعالیتشان ادامه بدهند.
برمبنای گزارش اداره کل حفاظت محیط زیست استان اصفهان، ” منطقه حفاظت شده کرکس ” با وسعت ۱۱۴ هزار هکتار بخشی از جنوبی ترین منطقه کرکس است که شهر نطنز در دامنه شرقی آن قرار دارد و راه ارتباطی این شهر به کاشان و اصفهان به ترتیب از شرق و جنوب آن می گذرد. منطقه کرکس از سمت جنوب شرقی به کویر بزرگ اردستان و از سمت غرب و جنوب غربی به بیابان های حد فاصل شهرهای اصفهان و میمه مشرف است. این منطقه در منتهی الیه شمال شرقی استان اصفهان و همجوار با اکوسیستم بیابانی و نزدیک به پارک ملی کویر قرار گرفته است. وجودکوه‌های بلند نظیر رشته کوه و قله کرکس موجب تغییرات پر دامنه آب و هوایی در این منطقه شده به طوریکه آن را از مناطق همجوار خود متمایز ساخته است.
منبع خبر : ماین نیوز
